Domaine les Pins

Een echte originele steenoven. Bij de koop inbegrepen, zoals dat heet. De eerste jaren deden we er niets mee, we hadden wel iets anders te doen en we wisten ook niet of de oven het wel deed. Tot gasten aan ons vroegen of ze de oven mochten aansteken. Natuurlijk mocht dat, wij waren ook wel nieuwsgierig. En de oven deed het geweldig.

Sinds die tijd wordt de oven elke zomer wel een aantal keer opgestookt. Het is een leuk tijdverdrijf, een soort van animatie, maar dan anders. Eerst worden de taken verdeeld zeker als alle gezinnen uit de huisjes meedoen.

Wie sprokkelt hout, wie zaagt, wie gaat over het vuur. En uiteraard, wie maakt de pizza’s. De rolverdeling is meestal vrij snel duidelijk, de mannen gaan over het hout en vuur, de vrouwen over de pizza’s. Echt back to basic.

Afgelopen jaren is de oven uitgebreid met een terras en een buitenkeuken met barbecue en vorig jaar is de steenoven gerestaureerd. Jong en oud, iedereen vindt het geweldig om zelf een pizza te maken en te bakken.

Ritsel, ritsel, ploffff wat is dat toch wat ik hoor, dacht ik in het eerste jaar dat we hier woonden. Na onderzoek bleken het dus de kastanjes te zijn in die groene stekelige bollen die op de grond neerploften. Op ons terrein staan diverse grote oude kastanjebomen. Ze zijn niet alleen mooi maar ze hangen ook elk jaar helemaal vol met kastanjes.

Vanaf eind september, begin oktober kun je hier zakken vol rapen.  In de supermarkten liggen ze ook volop te koop en op alle brocantes staan wel kramen waar je of gepofte of rauwe kastanjes kunt kopen. Ze zijn nog best wel prijzig, je betaalt zomaar 4,00 à 5,00 euro voor een kilo.

Het zijn de tamme kastanjes, de eetbare soort dus. Ze zijn te herkennen aan een wit ‘pluimpje’.  Kastanjes kun je koken of poffen. Voor je hiermee begint moet je eerst op de ‘bolle’ kant een kruis insnijden zodat de kastanjes hier open springen en je ze kunt pellen. Met kinderen is het heel leuk om de BBQ aan te steken en dan de kastanjes poffen. Het is een hele aparte smaak, je maakt de gepofte kastanjes nog iets lekkerder door een klontje boter en/of een beetje honing erop.

De lucht wordt weer vochtiger, de paddenstoelen schieten uit de grond, elke dag zie je weer anderen verschijnen. En elk jaar loop ik weer met dezelfde vraag ‘zijn deze eetbaar’? In Frankrijk op het platteland gaat iedereen wilde paddenstoelen plukken. Ik wilde dat ook. Dagenlang googelde ik op eetbare paddenstoelen en keek bij de pharmacie in het dorp op de poster met eetbare paddenstoelen, ik kwam er niet uit. Als ik dacht ‘deze moet volgens de poster eetbaar zijn’, dan liet ik hem voor de zekerheid eerst aan onze buurman zien. Maar al die keren zei hij zeer duidelijk ‘non, non, pas manger’.

Toen we hier nog niet zolang woonde vertelde hij ons het verhaal van de vorige bewoonster die met een zware vergiftiging met spoed naar het ziekenhuis moest na het eten van paddenstoelen uit de tuin.

Elk jaar worden weer veel mensen ziek in Frankrijk na het eten van giftige paddenstoelen. Eetbaar of giftig, ze lijken soms heel erg op elkaar. Dus we laten ze maar lekker staan.

Geen wekker zetten, maar elke ochtend wakker worden door een vogelconcert. Hoe heerlijk is dat. Maar niet alleen in de ochtend, de hele dag gaat het door. Het ene mooie fluitconcert na het andere. Tijdens het ophangen van de was, moet ik soms stoppen. Even luisteren en mezelf verwonderen over de mooie klanken die soms uit zo’n klein vogeltje komen.

Maar ook de koekoek is soms duidelijk aanwezig, het lijkt echt op een koekoeksklok, maar dan één die geen tijd weet. En dan de buizerd die op de thermiek steeds hoger ‘klimt’ tegen de strak blauwe lucht. Ik moet dan even stilstaan en de vogel volgen.Zodra het schemerig wordt komt  de uil tevoorschijn, althans je hoort hem. Fantastisch hoe ze elkaar aanroepen, één van ons terrein en één in het dorp of de vallei.

Zeker in de maanden april, mei en juni is het hier een waar vogelfeest. Je hoort het flirten naar elkaar, ze gaan nestelen, de kleintjes komen. Afgelopen jaar waren hier vogelspotters, met de verrekijker en camera zag je ze elke dag rondstruinen. Vol enthousiasme  meldden ze dat ze wel 47 soorten vogels op en rond het terrein hadden gespot. Naast de ‘gangbare’ soorten zoals de Ekster, Vlaamse Gaai, Bonte Specht, zie je hier ook de Hop. Een hele schuwe vogel, en het geeft gewoon een ‘kick’ zodra je hem ziet. Onlangs zat ik op het terras en, ik schrok ervan, vloog de hop langs me heen. Wow hij ging op de dakrand zitten. Ik kreeg een adrenalinestoot, begreep toen ook waarom vogelspotters helemaal lyrisch worden als ergens een bijzondere vogel is gespot. Waarom heb ik op die momenten nooit een camera bij me? Ik ben helemaal geen vogelspotter, ken maar enkele bij naam. Maar het fascineert mij wel. De wereld van de vogels.

‘Ik ben verliefd’, zei ik tegen manlief. Hij keek mij aan en wist precies wat ik bedoelde. Wij liepen op de markt in Thiviers. Un coup de foudre oftewel liefde op het eerste gezicht. Hier wil ik nooit meer weg. Niet alleen de markt was bijzonder, maar ook de gezellige pittoreske dorpjes in de omgeving zoals St. Jean de Côle. En dan al die kleine gehuchtjes waar je langskomt op de vele wandelroutes die hier zijn uitgezet. De tijd heeft hier stilgestaan.

Thiviers ligt in de prachtige Périgord Vert, een streek in de Dordogne in Frankrijk. Minder bekend dan de Périgord Noir. En misschien moeten we dit ook zo houden, want het is hier waanzinnig mooi. Hier is gelukkig nog niet het massatoerisme doorgedrongen. De dorpjes en markten zijn nog authentiek en de inwoners heel aardig en behulpzaam.

Daarbij is hier ontzettend veel te doen. In het zomerseizoen wordt hier veel georganiseerd en elke week is er wel ergens een brocante. Maar er is meer, zoals Perigueux, Brantôme, (het Venetië van de Périgord), grotten, kastelen, kanoën en diverse meren met zandstranden waar men kan zwemmen, luieren of watersporten. En niet geheel onbelangrijk, het klimaat is zeer aangenaam.

Wij zijn hier gebleven en wonen sinds 2009 boven op een heuvel in Nanthiat. Elke dag genieten wij nog steeds van het overweldigende uitzicht. Graag  willen wij deze plek met u delen, deze prachtige streek met rust, ruimte en natuur. De verliefdheid is overgegaan in ‘houden van’.